Osiedle Anin powstało z parcelacji lasów dóbr wilanowskich pomiędzy torami kolei szerokotorowej, Traktem Brzeskim i Kaczym Dołem (obecnie Międzylesie). Parcelację rozpoczęto w 1904 roku, a w 1910 Ksawery hr. Branicki podpisał akt rejentalny parcelacji osiedla, które nazwano od imienia jego żony Anny. Parcelację Anina Starego zakończono w 1912 roku i właśnie ta data wyznacza początek historii osiedla.
Początkowo Anin był osiedlem prawie wyłącznie letniskowym, ale już pierwsi osadnicy postanowili wznieść własnym trudem kaplicę, gdyż odległość do kościoła parafialnego w Zerzniu była znaczna. Już w 1911 roku Antoni Szall przystąpił do opracowania planu kaplicy i kosztorysu jej budowy. Jakub Pawlikowski przeznaczył nań plac, a Nadleśnictwo Wilanów zobowiązało się dostarczyć drewna. Budowę kaplicy rozpoczęto w 1915 roku, a uroczystego poświęcenia kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej dokonał 16 maja 1916 roku proboszcz zerzeński, ksiądz Kajrukszto. Początkowo księża celebrowali nabożeństwa tylko w sezonie wypoczynkowym. Stałe nabożeństwa zaczęły być odprawiane dopiero po I wojnie światowej, kiedy to Anin z letniska przekształcił się w modną i nieco snobistyczną miejscowość podwarszawską, ściągającą inteligencję, artystów i osoby chore na płuca. Pierwszym stałym kapelanem anińskim był ksiądz Teofil Penkala, który, chory na płuca, osiadł w 1925 roku w Aninie i przez dwa ostatnie lata swego życia pełnił tu kapłańską posługę. Jego następca, ksiądz Henryk Bogacki, widząc tłumy wiernych na niedzielnych nabożeństwach, w 1929 roku podjął się dzieła rozbudowy kaplicy. Wybudowano również 18-metrową wieżę z dwoma dzwonami.
Pomimo rozbudowy kaplica nie wystarczała na potrzeby wciąż wzrastającej ludności Anina i Wawra. W 1936 roku powstał więc projekt zbudowania nowego, dużego kościoła-pomnika bohaterów poległych w dwóch bitwach wawerskich podczas Powstania Listopadowego w 1831 roku. Plac pod budowę kościoła ofiarował Adam hr. Branicki. Zaczęto również gromadzić środki, ale wybuch wojny pogrzebał te plany. Władze kościelne podjęły jednak w 1942 roku decyzję o powołaniu parafii w Aninie. 1 czerwca 1942 roku uroczystego erygowania parafii Matki Bożej Królowej Polski dokonał ksiądz biskup Stanisław Gall, a pierwszym proboszczem został ksiądz Piotr Pieniążek.
Ksiądz Piotr Pieniążek był dynamicznym gospodarzem parafii i wkrótce po wojnie przystąpił do rozbudowy kościoła. W 1948 roku dobudowano prezbiterium i zakrystię, a w 1949 roku boczne nawy kościoła i rozpoczęto budowę domu parafialnego, który miał stać się ośrodkiem życia kulturalnego Anina. Gdy w 1951 roku budynek parafialny byt już ukończony w stanie surowym, władze komunistyczne zarekwirowały go, przekazując w przymusową dzierżawę Zarządowi Kin. W 1953 roku kino „Wrzos” rozpoczęło swoją działalność w Aninie, podczas gdy na piętrze budynku mieściła się plebania, na zapleczu kancelaria i biblioteka parafialna, a sale katechetyczne w piwnicach.
